In mei 2022 was het thema van het jaarlijkse Spectrum weekend ‘Van de Schoonheid en de Troost’. Het werd een weekend met een prachtige uitwisseling van persoonlijke ervaringen, inzichten, beleving en broederschap. De begrippen schoonheid en troost bleken zeer inspirerend te zijn voor de deelnemers en ook de relatie tussen de twee kwam aan bod: ze omcirkelen elkaar, ze dansen met elkaar, ze raken elkaar aan, omhelzen elkaar soms, zonder woorden. Twee deelnemers verwoorden nog eens kort wat er voor hen zoal te zeggen valt over schoonheid en troost.
“Schoonheid, voor mij, openbaart zich wanneer bijzondere elementen samenkomen en daardoor naar een hoger niveau worden getild. Dit fenomeen kan zich manifesteren op diverse gebieden: bijvoorbeeld in de natuur, in ontmoetingen, in kunstwerken, of in muziek. In de wereld van de Flamenco, bijvoorbeeld, ontstaat er af en toe een unieke vorm van schoonheid wanneer de artiesten, de zanger, de gitarist en de danser, erin slagen om de ziel van het nummer te verbinden met hun eigen ziel en zo schoonheid tot leven weten te brengen. Dit kan alleen door jarenlange toegewijde oefening en inspanning. Op zulke momenten, wanneer alles op zijn plek valt, juicht het Spaanse publiek en roept ‘Olé’. Ze herkennen de schoonheid van het moment waarin alles maximaal klopt en weten dat te waarderen. Ze noemen dit ‘Duende’.
Natuurlijk kennen wij, als vrijmetselaars, ook zulke momenten. Dat zijn voor ons de ogenblikken waarop het hogere (het spirituele, het geestelijke), zich verenigt met het lagere, (het stoffelijke, wereldse), als ‘de passer en de winkelhaak’ elkaar ontmoeten en samensmelten. Wij refereren dan niet aan ‘Duende’, maar zeggen in plaats daarvan dat er op zo’n moment ‘heiligheid’ heerst. Het is een staat van heelheid en harmonie. Dat is Schoonheid”
“Troost komt van het Latijnse consolor, samen verlichting vinden. Samen. Troost heeft voor mij met de ander te maken. Vertroosting is wat we bieden of zoeken als we elkaars lijden delen of het onze proberen te dragen. Samen op zoek naar een manier om verder te gaan, om het vertrouwen terug te vinden dat het leven de moeite waard is. Duizenden jaren lang vonden we troost en hoop in de religieuze belofte van redding en verlossing. Maar de kerken, synagogen en moskeeën, waar we elkaar ooit in collectieve rouwrituelen vertroosting boden, zijn leeggelopen. Als we nu in moeilijke tijden hulp zoeken, doen we dat alleen, bij elkaar of bij professionele hulpverleners. Maar veel hulpverleners behandelen ons lijden als een ziekte waarvan we moeten genezen. Daarmee is er iets verloren gegaan. De religieuze tradities konden individueel lijden in een breder kader plaatsen en de lijdende of rouwende een verhaal bieden waarin een individueel leven in een goddelijk of kosmisch plan past. Dat kan nog steeds, als je je ervoor open stelt. Dat is wat ik probeer te doen. We leven nu misschien in rumoerige en donkere tijden. Maar we zijn niet alleen! En dat zijn we nooit geweest. Het troost mij te weten dat ik verbonden ben met alles en iedereen. Dat ik onderdeel ben van een groter geheel. Dat geeft mijn leven zin en daarom ga ik door. Ik ben van betekenis voor anderen en anderen voor mij.”