Iedereen kan uit de rituelen en symbolen van de vrijmetselarij waardevolle wijsheden putten. Maar de interpretatie van deze wijsheden, die kan als een grillige wind variëren, wispelturig en ongrijpbaar, voor iedere ziel anders. Elk individu, elk uniek wezen, wandelt in het labyrint van zijn eigen levenspad.
En wat de vrijmetselarij ons daarbij schenkt, zijn geen dwingende geboden, maar eerder zachte aanmoedigingen, een warme hand op de schouder terwijl je je eigen weg ontdekt. Deze weg, deze kronkelige reis door het leven, is uniek voor elk individu en onttrekt zich aan voorspelling, blijft verborgen voor de alziende blik van de waarzeggers. Het is aan iedere mens zelf, en aan hem en haar alleen, om dit pad te betreden, te verkennen, te omarmen.
Met enige regelmaat neem ik de tijd om te reflecteren op de dag die ten einde loopt. Wat heb ik vandaag gedaan waarop ik met trots of dankbaarheid kan terugblikken? Welke daad was de weerspiegeling van mijn ziel, de ziel die mij aankijkt terwijl ik mijn tanden poetst, en me met een instemmende glimlach begroet.
Als extra bron van inspiratie, deel ik iets uit de poëzie van Peter Dale Wimbrow, het gedicht dat ons allen confronteert met die ‘man in de spiegel’:
The man in the glass | |
When you get what you want in your struggle for self For it isn’t your father, or mother, or wife For he’s with you, clear to the end You may fool the whole world down the pathway of years |